Geschiedenis: "Karel en het Eldorado"
Er was eens een Antwerpenaar Karel genaamd. Na een lange studietijd arriveerde hij in 1963, gepakt en gezakt, in Tildonk. De liefde voor zijn bevallige vrouw had daar misschien iets mee te maken. Zijn afkomst onder stoelen of banken steken was moeilijk, zijn Antwerpse tongval was nog te intact aanwezig. Als volleerd stadsmens was de omslag naar de boerenbuiten niet vanzelfsprekend. Maar al gauw overwon de liefde de twijfel. In Tildonk vond hij zijn Eldorado.
Hij hield al snel van het volkse volk, met harten van goud, en van de oh zo gouden benevelde ochtendstond. Ook over asperges, het witte goud, zei hij geregeld: ‘zelden zulk een delicatesse geproefd’. Maar het was meer dan dat, hij leerde er van het leven te houden. Kortom, na enkele maanden, en hoogstens enkele jaren, voelde hij er zich als een goudvis in ‘t water.
Samen met zijn vrouw Jo kocht hij het ‘Zwaantje’. Een magische plek met platgebrande ruïne die dienst had gedaan als hotel voor het Engelse klooster. Hij toverde de plek om tot een dokterspraktijk. De praktijk bouwde hij uit met passie. Passie voor het vak en passie voor de mens. In de beginjaren was hij nog jong, later zei hij hierover: ’hoe bleu was ik toen ik begon, hoe voelde ik me als huisarts nog veel te jong’. Het digitale tijdperk was nog ver weg. Het was de tijd dat de dikke goudengids in januari vaak nog kletsnat op de stoep lag. Gsm’s bestonden nog niet, bellen deed Karel van bij de mensen thuis. Ook computers waren er nog niet, hij klasseerde zijn dossiers in roze mappen die hingen te bengelen in zware metalen kasten. Het waren lange dagen, vaak pas na tien uur klauterde hij de trap op, op zoek naar zijn welverdiende gouden drankje. Maar dat nam hij er graag bij. De liefde voor zijn beroep, het contact met de mensen, de kinderen die hij op de wereld zette, dat alles gaf hem vleugels. Gouden vleugels.
Samen met zijn lieftallige vrouw, kreeg hij 4 dochters. Alle vier hadden zij een gouden glimlach. Dat vond hij althans. De tweede oudste, Birgit genaamd, nestelde zich bij hem in de praktijk. Een viertal jaren later nam Karel afscheid van zijn gouden carrière. Zijn ziekte belette hem om te veel onder zieke mensen te komen. In de plaats daarvan kreeg hij meer tijd voor zijn gezin, voor zijn reizen en voor alledaagse dingen. In 2012 nam hij, na een lange en moedige strijd, afscheid van zijn Eldorado.
Hij hield al snel van het volkse volk, met harten van goud, en van de oh zo gouden benevelde ochtendstond. Ook over asperges, het witte goud, zei hij geregeld: ‘zelden zulk een delicatesse geproefd’. Maar het was meer dan dat, hij leerde er van het leven te houden. Kortom, na enkele maanden, en hoogstens enkele jaren, voelde hij er zich als een goudvis in ‘t water.
Samen met zijn vrouw Jo kocht hij het ‘Zwaantje’. Een magische plek met platgebrande ruïne die dienst had gedaan als hotel voor het Engelse klooster. Hij toverde de plek om tot een dokterspraktijk. De praktijk bouwde hij uit met passie. Passie voor het vak en passie voor de mens. In de beginjaren was hij nog jong, later zei hij hierover: ’hoe bleu was ik toen ik begon, hoe voelde ik me als huisarts nog veel te jong’. Het digitale tijdperk was nog ver weg. Het was de tijd dat de dikke goudengids in januari vaak nog kletsnat op de stoep lag. Gsm’s bestonden nog niet, bellen deed Karel van bij de mensen thuis. Ook computers waren er nog niet, hij klasseerde zijn dossiers in roze mappen die hingen te bengelen in zware metalen kasten. Het waren lange dagen, vaak pas na tien uur klauterde hij de trap op, op zoek naar zijn welverdiende gouden drankje. Maar dat nam hij er graag bij. De liefde voor zijn beroep, het contact met de mensen, de kinderen die hij op de wereld zette, dat alles gaf hem vleugels. Gouden vleugels.
Samen met zijn lieftallige vrouw, kreeg hij 4 dochters. Alle vier hadden zij een gouden glimlach. Dat vond hij althans. De tweede oudste, Birgit genaamd, nestelde zich bij hem in de praktijk. Een viertal jaren later nam Karel afscheid van zijn gouden carrière. Zijn ziekte belette hem om te veel onder zieke mensen te komen. In de plaats daarvan kreeg hij meer tijd voor zijn gezin, voor zijn reizen en voor alledaagse dingen. In 2012 nam hij, na een lange en moedige strijd, afscheid van zijn Eldorado.
Dr. Karel Monden
Toekomst
...volgt
